Czy jesteśmy tak tolerancyjni jak deklarujemy?

Zacznę od tego, że ten post miał mieć zupełnie inny temat, ale w ostatniej chwili zmieniłam zdanie z powodu sytuacji, którą zaobserwowałam dosłownie kilka godzin temu. Już tak mam, że gdy coś mnie mocno zirytuje po prostu muszę komuś o tym powiedzieć, wymienić opinie i nie byłabym sobą gdybym tutaj o tym nie napisała. Często to co dzieje się wokół mnie zmusza mnie do mniejszych lub większych przemyśleń. 

Nie przedłużając, sytuacja prezentuje się następująco. Jak co piątek, przystenek, godzina 19, po treningu całkiem umarnięta Daria czeka na autobus powrotny do domu. Nudna szara rzeczywistość, wszystko byłoby tak samo, ale nie tym razem. Gdy podjechał autobus, chodnikiem przechodziła pewna para. Ona niska, drobna blondynka, a on wysoki, dobrze zbudowany i (uwaga kluczowy element w całej opowieści) czarnoskóry. Szczerze? Nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia, ludzie jak wszyscy inni, para jak każda inna, widać było że są szczęśliwi a to jest najważniejsze. Ale niestety kilku starszym paniom najwidoczniej bardzo to przeszkadzało, wręcz ten widok aż kuł je w oczy. Gdy zajęły już wygodnie swoje miejsca w autobusie, tylko oglądały się za wyżej wspomnianą parą a przez resztę drogi wymieniały między sobą rasistowskie komentarze, których wolę tutaj nie przytaczać.

Niby teraz tak dużo mówi się o tolerancji, na pewno pod tym względem nasz kraj zrobił wielki krok w przód. Niestety, jak widać jeszcze nie do końca i jakaś szczypta złośliwości w człowieku zostaje. Nie jest możliwe, żeby nagle zmienić myślenie wszystkich ludzi. Każdy ma jakieś swoje utarte poglądy, których będzie się trzymać. 

Przede wszystkim należy mieć szacunek do drugiej osoby! 

kurtka - dresslink